Przegrana kampania wrześniowa spowodowała, że tysiące żołnierzy polskich znalazło się w obozach jenieckich. Jednym z takich obozów, był przejściowy obóz dla oficerów w Bochni.

Obóz ten  zorganizowali  Niemcy w byłych  koszarach Szwadronu Zapasowego 3 Pułku Ułanów przy ulicy Kolejowej (Koszary im. płk Jana Konopki). Niemiecki komendant, Oberleutnant Lewart, przy organizacji tego obozu wykorzystał fakt, że zgodnie z planem mobilizacyjny, w ramach polskich przygotowań wojennych, w koszarach organizowany był przez Rejonową Komendę Uzupełnień Bochnia (w oparciu o Szwadron Zapasowy 3 Pułku Ułanów) obóz rozdzielczy jeńców nr 51. Komendantem 51 obozu był ppłk stanu spoczynku Bronisław Daniec (barat generała), który jako emeryt mieszkał w Bochni przy ulicy Kolejowej. 5 września kadra obozu opuściła miasto, a po zajęciu Bochni przez Niemców, zaczęli oni wykańczać nie dokończone przez Wojsko Polskie obiekty dla jeńców.

Do tego obozu przewieziono 2 października 1939  roku transportem kolejowym z Przeworska 926 oficerów, chorążych i podchorążych z Armii "Kraków" i Armii "Lublin", którzy dostali się do niewoli po kapitulacji pod Cieszanowem na Zamojszczyźnie. W ramach akcji Polskiego Czerwonego Krzyża obozem tym gorliwie zajęła się pobliska ludność, organizując samorzutnie pomoc: dostarczając żywność, zawiadamiając i ułatwiając kontakty z rodzinami oraz przekazywaniu ubrań cywilnych dla umożliwienia ucieczki, na co decydowało się wielu oficerów (jednym z nich był por. Tadeusz Sztumberk-Rychter - późniejszy dowódca 27 Dywizji Piechoty AK). Najstarszym stopniem jeńcem bocheńskiego obozu był generał Bernard Mond, dowódca 6 Dywizji Piechoty Armii "Kraków". Obóz został zlikwidowany przez Niemców 20 grudnia 1939 roku, a jeńców wywieziono do obozów w Rzeszy, zaś opuszczone budynki zostały włączone do getta.