Obecność kultu Szymona z Lipnicy powszechna jest w codziennym życiu i krajobrazie jego rodzinnej miejscowości. Przejawia się w poświęconej mu świątyni, wizerunkach na wielu licznych w okolicy figurach i obrazach. Pośrodku rynku wznosi się jego statua, z której spogląda na swoich rodaków i im błogosławi. Kult Szymona jaśnieje w lipcowe nabożeństwa prowadzone w jego kościele jak i wieczornych pieśniach przy pomniku, uroczystościach odpustowych, czy modlitwach u jego grobu w bernardyńskiej świątyni w Krakowie.
Szymon urodził się w roku 1436 (podawany jest również rok 1439), w mieszczańskiej rodzinie piekarza Grzegorza i jego żony Anny. Ukończywszy w Lipnicy szkołę parafialną (2 -letnią) dalsze nauki, w latach 1454 -57 pobierał w Krakowie. W ustnie przekazywanej tradycji Szymon wyposażony przez rodziców w pieniądze i błogosławieństwo podążył do Krakowa traktem węgierskim, ku swemu przeznaczeniu i swej świętości. Miasto rodzinne, Lipnicę pożegnał na wzgórzu Lipczonki skąd po raz ostatni zobaczyć ją było można. W Krakowie uczył się w szkole przy kościele mariackim, a następnie studiował w Akademii Krakowskiej na Wydział Nauk Wyzwolonych. Znany jest jego wpis na Akademię, Wydział Artium, w roku 1454. Wielki wpływ na Szymona miał w tym czasie franciszkanin Jan Kapistran, późniejszy święty. Ten wędrujący po Europie wielki kaznodzieja porywał swymi płomiennymi kazania słuchaczy, tak było i z ludem Krakowa. Wielu się nawróciło i wielu doznało uzdrowień. Śladami św. Jana Kapistrana poszedł też Szymon z Lipnicy. Po 2-letnim studiowaniu w Akademii Krakowskiej, w roku 1457 otrzymał tytuł bakałarza, a po kilku następnych latach został wyświęcony (przed rokiem 1465) na kapłana w zakonie O.O. Bernardynów. Na dworze królewskim znany był jako filozof, teolog, kaznodzieja, uzyskawszy poważanie swoją wiedzą i postawą, otrzymał zaszczytną funkcję spowiednika królewskiego. W swej kaznodziejskiej posłudze kierował się stworzoną na swój użytek zasadą wyrażając ją po łacinie: "ora, labora, despera" co znaczy: módl się, pracuj i rozpaczaj.
Nasz Szymon był niezwykle czynny, w swoim życiu kapłańskim pełnił wielorakie funkcje zakonne, pielgrzymował też do Rzymu (rok 1472 i 1474) i Ziemi Świętej (lata 1478 - 79). Dał się poznać ze swojej filantropijnej postawy wśród ludu krakowskiego. W czasie morowego powietrza, które nawiedziło Kraków nie opuścił chorych i najbardziej potrzebujących. Czynił tak jak przedstawia to płaskorzeźba na jego pomniku. Zmarł w Krakowie 18 VII 1482 r. udzielając pomocy umierającym.
Śmierć Szymona napełniła wielkim smutkiem lud Krakowa, dla którego wiele w swym świętym życiu uczynił. Do jego grobu spieszyli więc cierpiący, chorzy, potrzebujący, którym za swego życia niósł skuteczną pomoc. Zwracali się do swego Szymona o wstawiennictwo do Boga i za jego przyczyną ją otrzymywali. Znane są liczne łaski i cuda za przyczyną Szymona, których doznali modlący się i proszący o jego wstawiennictwo. Grób świętego Szymona z Lipnicy, jego relikwie, spoczywają w osobistej kaplicy, w kościele O.O. Bernardynów pod Wawelem. W 1662 roku zakonnikowi Szymonowi wystawiono w tejże kaplicy marmurowy nagrobek - konfesję. Święty Szymon z Lipnicy jest patronem Krakowa i młodzieży akademickiej. U grobu Szymona modlił się król Władysław IV, wielki jego czciciel i orędownik beatyfikacji. Również król Jana III Sobieski, pochylał się nad jego grobem przed wymarszem wojsk na odsiecz Wiedniowi. Za wstawiennictwem Sobieskiego, a na podstawie starodawności sprawowanego przez wiernych kultu Ojciec Święty Innocenty IX 24 lutego w 1685 r. zaliczył Szymona do grona błogosławionych.
Postać Szymona od lat dziecięcych otaczało powszechne uznanie i wiara w jego świętość i moc poskramiania żywiołów.
Do dziś powtarzany jest w Lipnicy dwuwiersz ilustrujący wiarę w tę moc:
Jak se Szymek z bicza trzasnął, to ogienek zaraz zgasnął
Pożar, który wybuchł w Lipnicy w roku 1634 został jak twierdzą świadkowie ugaszony przez Szymona. Lipniczanie pamiętają, jak to za jego przyczyną "gasnął ogienek"",modląc się do niego w czas pożaru otrzymali pomoc. Ich Szymon unoszący się nad miastem tłumił swoim płaszczem ogniste języki. Świętość Szymona i hołd jemu składany wyrażany był też niejednokrotnie wierszem. Postaci świętego Szymona poświęcił też strofy Józef Niwicki w wierszu "Miasto ubogie"
Sprowadzenie relikwii św. Szymona do rodzinnej Lipnicy, z Krakowa odbyło się w 1923 r. w oprawie niebywałego święta całej parafii. Po kilkudziesięciu latach oczekiwań, 3 czerwca 2007 r. papież Benedykt XVI kanonizował Szymona z Lipnicy i ogłosił Świętym Kościoła Katolickiego.
Czesław Anioł